dakrand & container

Dit weekend werken we nog voort aan de dakrand (zodat die toch verder rond het gebouw loopt). Het is vrieskou en ik heb er eigenlijk écht geen zin in. Maar wat moet gebeuren, doen we. En het heeft ook wel iets, gelukkig schijnt de zon af en toe, dat helpt!

De dag erna ruimen we de container op. Dat moet eigenlijk een werkplek zijn, voor Tom, maar dat lukt ons niet altijd zo goed om opgeruimd te houden. We hebben van Antwerpen rekken mee om te installeren, waardoor we alles beter kunnen sorteren en ruimte creëeren. Tom blij, want dan kan hij "eindelijk" zijn werkbank gebruiken waar het voor dient.

Hout voor 't vuur

Patrick en Lies komen ons dit weekend helpen! Het is regenweer en we zijn niet helemaal in ons element. Eerste slecht teken: we bleven in Antwerpen slapen wegens onverwachte babysit en we zijn wolfje dan 's morgens gaan ophalen. Wat maakte dat wij (shame on us) làter thuis waren dan ons bezoek.
Wolf en Max maakt het niet zoveel uit, die zijn blij met elkaar te kunnen spelen.
We zijn 't niet helemaal eens met elkaar over wat nu prioriteit is, maar Tom kiest ervoor om vooral het hout te klieven dat we nog hebben liggen. Patrick is een onuitputtelijke hulp, ik en Lies zorgen voor 't eten en voor de kinderen.

De zondag staat ook in 't teken van 't hout, er wordt nog vriesweer aangekondigd en onze droge houtvoorraad is bijna op. Het hout dat we van de omgedane bomen deze herfst hadden weggelegd achter de container is beginnen schimmelen. Het kreeg te weinig wind en begon zijn vocht in mooie zwammen uit te werken. Tom en Patrick klieven lustig verder en beginnen ook een stukje dakrand door te trekken.

Er zitten ook rare beestjes in 't hout die GROTE gaten peuzelen... Ik heb er 1 groene gefotografeerd, de witte (die in veelvoud aanwezig waren) zijn niet op de foto blijven plakken.

Lies, Wolf, Max en ik en wat later ook Veerle en Stijn, hebben de hele stapel blokken versleept van daar naar onze berg tussen de populieren in 't bos. Zo kan de wind eraan en kan 't allemaal 'tegoei' drogen. Zo ziet 't er nu uit:

Voor de eerste keer heb ik 't gevoel onze vrienden wat tekort gedaan te hebben. We hebben ons weekend niet ten volle benut, te weinig echt leuk ontspannen (jawel, spelleke 's avonds maar tom was al in slaap gevallen in de zetel), en fout gestart. Maar we maken 't wel goed, beloofd!

Roofing

Als de dakrand is bijgewerkt, dan ziet dat er zo uit! Mooi hè..

En dan komt een minder tof jobke:
Ons kampeervuurke op 't dak en maar stinkende stukjes roofing smelten. Dat gaat vééél te traag naar ons goesting, we verspelen er bijna een volle dag aan! Dat smelten, gieten, terug aanwerken... het gaat niet zo vlot als verhoopt. Maar 't moet gebeuren. De rand tussen de osb van de praktijk en de al liggende roofing van de garage moet een betere overgang hebben. Want als we over de osb van de praktijk roofing leggen moeten we die aanwerken op de andere. En we hebben geen blokken smeltroofing (dat zou naar 't schijnt beter gaan) en de winkels zijn dicht. Vandaar het geklungel.

's Avonds laat (weerom, wegens foute berekening) leggen we na ons wolfje in bed, de roofing op 't dak en nagelen we ze vast.

Dakrand

We werken een dag met ons tweetjes door met half zon, half regendruppels, om het begin te maken van een dakrand.

Die maken we door OSB op elkaar te vijzen met afstanden tussen en dan telkens driehoekjes er tussen te lijmen. Vandaag lukt ons het stuk tot rond de praktijk de basis te hangen. De driehoekjes doet Tom op avonden verder in de week.

Als wolfje van school komt mag hij meedoen! En we gaan ook nog afvalhout wegwerken door er op te springen en het zo in stukken te breken.

Dakje praktijk in wording

En eindelijk is het dan zover. Samen met Stijn wordt het dakgebinte van de toekomstige cranio-praktijk gestoken. Het raakt natuurlijk niet goed af, dus moet er 's avonds doorgewerkt worden als Stijn naar huis gaat. Zodra wolf slaapt kom ik dan mee op het dak osb vijzen. We hebben wel een héél mooi zicht daarboven met een volle maan boven ons hoofd! De volgende ochtend nemen we onze ontbijthee op het dak om de zon te zien opkomen.

steentjes op de weg

Onze cervitudeweg naar de boerderij achter ons is één grote modderpoel als 't een tijdje regent. Na een aanvraag te hebben binnengedaan bij gemeente Merelbeke, wordt er grind geleverd en op de weg gelegd. Met een camion en een kraan, een hele belevenis voor ons Wolfje om naar te kijken!

De weg is in feite nog stééds een modderpoel, maar de auto krijgen we nu wel beter geparkeerd, da's al iets!