De viltlaag... help!

Wolf heeft vannacht slecht geslapen. Gloeiend en koortsig halen we hem 's morgens uit zijn bed. Niet willen eten... te veel zon gehad dus.  Dat betekent dat we een voorzichtige poging doen om verder te werken en goed op wolf te letten. Hij is de hele dag hangerig en heeft veel extra aandacht nodig.
Eerst werken we aan de rand polykatoen aan, dat ervoor zou moeten zorgen dat de regen en wind niet in de yurt kunnen via de vloer.

 En dan pakken we de vilt uit: oh oh... dik, zwaar, en in verschillende lagen. maar nogal weinig lussen om aan te trekken.

 Met vereende krachten lukt alles, zelfs al zijn we maar met 2. Op de wanden hangt na veel zwoegen en zweten de vilt. Al blijkt dan achteraf dat we de hoeken binnenstebuiten gedraaid hebben... zucht.

In volle zon zitten naaien is goed om ook een zonnesteek te krijgen, dus zetten we een parasol en dan wordt de vilt met naald en draad ambachtelijk bijgewerkt. Weer hetzelfde verhaal: de kroon moet vrij blijven.  Dus een halve cirkel verdwijnt en er wordt een dik touw over de rand vastgemaakt, zodat de vilt niet losscheurt als er aan de hoeken wordt getrokken.

De dakvilt krijgen we er niet meer over. Het is al vier uur en we moeten nog naar de dokter voor Wolfgang; Hierna trekken we de regencanvas er terug over. Dit kost ons heel wat meer werk omdat we niet door de koepel kunnen.

We hebben ons weer overschat en het werk onderschat. Volgend weekend wordt rustiger beloven we onszelf!

Wij binden de strijd aan met de regen! part 2

Het belooft een hete dag te worden. 's Morgens zijn we al vroeg uit de tent en na het ontbijt hangen we de regencanvas (één deel alvast) op om te impregneren.
Tom aan de ene kant met de compressor, ik aan de andere kant met een baddeke en een grote spons... rara wie gaat 't snelst vooruit?? (just: ikke!)

 Daarna laten we dat deel drogen en gaan we op bezoek bij Stijn, Veerle en Stian. We komen terug met een paar glazen Cava, leuk nieuws en ledernaalden rijker!

 Maar frustratie alom! De naalden breken nog steeds... Uit de grote canvas wordt een halve cirkel geknipt en omgezoomd om de koepel meer daglicht te gunnen.

 Terug het grote moment: de kroon wordt weer omhoog gespannen. En het spant er vooral om dat Wolfgang nu erbij is en alles wil meedoen, maarr... wij vinden dat niet àltijd zo'n goed idee.

Bij het steken van de rafters mag hij weer wél meedoen! Al doende komen we op het volgende probleem uit: straks moeten al die lagen er weer op. Hoe gaan we dat doen nu we de koepel volledig hebben dichtgewerkt? Normaal kan je langs de kroon naar buiten om alles aan te trekken... hoe lossen we dat op?






Enfin, we doen maar voort met wat ons wél mogelijk lijkt. De tweede canvas impregneren bvb... En wolf profiteert ervan om paardje te rijden op mama's rug. =)

 Ik kom op het idee om de eerste nacht in de yurt door te brengen, maar omdat er nog geen canvas opligt (die moet nog drogen), zetten we de tent maar binnen.

 Op het dak leggen we de eerste katoenlaag, als test: hoe zorgen we ervoor dat we van boven alles kunnen aanspannen? Met ladder, stokken en touwen lukt dat min of meer.

ét voilà: moe maar voldaan gaan we slapen.

Wij binden de strijd aan met de regen! part 1

Vandaag zijn we eerst gaan shoppen: een tentenwinkel waar we impregneermiddel, groen plastiek tentzeil en polykatoen tentzeil bijhalen. Doel: koepel waterdicht krijgen & canvaslaag waterdicht krijgen. Ergens waren we teleurgesteld dat het allemaal zo traag ging, het ideale beeld van: tentje opzetten, alle laagjes erop en in één dagje zijn we klaar; bleek verre van waar. En misschien gelukkig maar. Want als we dat hadden gedaan, hadden we nu al een doorweekte viltlaag gehad, die was beginnen schimmelen en rotten voor we er erg in hadden... Dus zijn we dan maar dankbaar dat het weer ons tegenhield! ;-)
Stap één: alles van het dak er weer af en bidden voor een regenvrije dag. Het ziet er bewolkt uit en we vertrouwen het niet meer. De canvas gaat eraf, de rafters en we laten de kroon weer zakken.

 De kroon wordt met 20cm van de rand afgemeten op het plastiek zeil dat we kochten, zodat ik er een waterdichte rand op kan maken.

 En naaien maar... 5 naalden sneuvelen op het dikke plastiek, ik had me niet voorzien op een onschuifbaar en lederdik materiaal.

 Tom heeft plexiglas besteld dat nog plooibaar is met 3 mm. Na een kartonvoorbeeldje, maakt hij raampjes. Zagen en boren. Wolfje kijkt mee om later mee te kunnen doen...

 Het zeil is klaar na veel gevloek en gesukkel. De ogen zitten erin om op te spannen. Tom boort het zeil onder het raam vast.

 Alles opvoegen met siliconen. En dan genieten van het uitzicht onder de koepel!

 Daar staat onze ufo! Klaar om de volgende dag zijn plaats terug in te nemen.

Dag van de stommiteiten

De volgende dag zijn we weer met ons drietjes. Het begint goed. We besluiten tot opkrikken van de vloer, de betonstenen onder plaatsen en voorlopige bakstenen vervangen.
Tom werkt zich onder de vloer. Een beetje speleologie in ruil voor het klimmen dat hij mist... ;-)

 De vloer wordt opgekrikt. De autoband met plaat blijft, maar de bakstenen vliegen eruit. Soms bijna letterlijk...

 Betonstenen in de plaats en dan een stuk roofing tussen de stenen en de vloer.

 Wolfgang volgt zijn groooote voorbeeld: de papa!

 En dan doen we een stommiteit, ok dan, 2! We beginnen met het impregneren van de naden van de yurt, met de compresser. De compressor blijkt meer te verbruiken van het impregneermiddel dan wanneer we het met de spons doen, leren we later. Da's stommiteit 1.

 Stommiteit 2: kijk eens naar de wolken?? Inderdaad, binnen een uur is het aan het regenen... een serieuze stortbui veegt al ons impregeermiddel weg, dat eigenlijk 3 uur moest intrekken en drogen.

 Er zit niets anders op dan in de yurt te gaan schuilen. We maken van de nood een deugd en doen het volgende werkje dat we nadien ook opnieuw moeten doen: Met het nietmachien nieten we een zwarte plastiek aan de muur tegen de grond, die dan voorkomt dat de regen binnen op de plastiek blijft liggen. 

 En dan hebben we er genoeg van en trekken we naar Antwerpen. Het lekt binnen nog steeds...

Het regent, het regent...

... vanbinnen wordt het nat. Dat blijkt als het storm- en regenweer langs trekt: grote plassen in de yurt. Duss... daar moeten we nog wat aan veranderen. Eerst en vooral zorgen dat de vloer langs de zijkant geen water binnen pakt: die moet verder afgewerkt worden.

Gelukkig krijgen we hulp: Ruben komt ons een paar helpende handjes en goed humeur aanbieden!
In de ochtend valt het wat tegen, blijkt dat we meer tijd kwijt raken als gepland door iets te moeten gaan kopen wat we niet meer hadden (vergeten wat). Ook moest Tom nog langs de boer, om nog 6 balen stro te gaan halen en op te laden. Ondertussen houden Ruben en ik ons bezig met het uitroeien van onoverwinnelijke bramen, die de tuin overwoekeren. Regen of geen regen, we laten ons niet tegenhouden.
Tegen dat Tom terug is met Wolf is de regen gestopt, eten we pasta als middagmaal en dan begint het 'echte' werk.

Mijn taak is de strobalen delen, samenbinden op de gevraagde hoogtes, diktes en vormen. Er sneuvelt een sergaent in de strijd, maar het systeem begint er in te komen. Ruben en Tom duwen met plankjes en balk (brute kracht) de strobalen in de vakken.

 Er wordt bijgevuld met zakjes stro, elk kiertje moet dicht.

 En dan vastvijzen van de osb. De planken in de lengte afzagen blijkt moeilijker te werken, maar waar we aan begonnen zijn moeten we afmaken... En het gaat. Dan de randen af frezen.

En we zijn weer een stapje verder! Maar moe...

Een wandelingetje als beloning!

zie ook fazant vrouwtje en mannetje... :-)

De weiden achter de 'pannenkoekerij' zoals wolfje het noemt: de kinderboerderij waar ze pannenkoeken serveren.

En nu dan eindelijk... de yurt opbouwen!

Zoals de meesten onder jullie wel weten hebben we in Mongolië onze yurt laten maken naar onze wensen.  Dit zou het moeten worden: 6,5 m doorsnede, met een katoenlaag binnen, 2 lagen vilt (een keer mongoolse vilt van schapenwol en een keer chinese vilt die gemengd synthetisch is), een regencover en een toplaag. De eerste dag dat we hieraan werkten was een woensdag: Tom had verlof genomen, wolf was bij de Noena en ik moest niet werken wegens fantastisch uurrooster op school. Nu de vloer quasi af was, konden we ons wagen aan het opzetten.

Eerst wordt de deur klaargezet, dat is het sleutelpunt waar alles op moet aansluiten. Volgens traditie komt ze Zuid te staan. We meten de muren af op hoogte en trekken ze zo ver uiteen zodat ze naast de deur passen.

We binden de verschillende wand-elementen aan elkaar en schuiven het geheel regelmatig tot we een volle cirkel krijgen. In totaal zijn er in onze Yurt 6 muren die 1 grote wand vormen. 

De moderne techniek laat het wat sneller gaan: Tie-wraps, nadien verstevigd met de klassieke katoenkoorden. En overal staat Tom zijn naam op (not mine, tsss... ;-). Nadien geven we de muren hun stevigheid door ze met rood spanband samen te binden op 2 hoogtes.

Nu komt het heikele werk: de kroon moet opgetrokken worden. Normaal moet je daar met 3 à 4 man voor zijn. Wij zijn met twee die dag...

Tom komt op het idee om de 2 palen met een kruis te verstevigen. We vijzen 2 plaatjes op de vloer, zodat de palen daartegen kunnen steunen en niet wegschuiven. Dan neem ik alle touwen in mijn handen en daar gaan we dan: Tom gaat onder de kroon staan en duwt ze omhoog, terwijl ik ze optrek en tracht in evenwicht te houden met de touwen. Zodra ze staat ga ik naar de palen toe en hou ze in evenwicht, Tom bindt de touwen in de 4 windrichtingen vast aan de muren. Dan neemt hij 4 rafters en steekt er één in elke windrichting om stevigheid te geven aan het bouwwerk.

 Nu kan ik de palen loslaten en meebouwen aan het dak: alle gaatjes in de kroon krijgen een stok, die dan met touwtjes aan de muren worden bevestigd. Pràchtig...

Het bewijs: de kroon!

 Het begint er als een huisje uit te zien. Vanbinnen... en vanbuiten!

Dan komt er met héél veel gezwoeg een regencanvas over. Dat is niet de juiste eerste laag, maar we zijn moe, het is een lange dag geweest en we willen eerst testen of die wel waterdicht is.
Het ziet er vanbinnen opeens wel heel donker uit. De canvas bestaat uit 2 lagen die elkaar overlappen. De ene helft gaat ook over de kroon, waardoor je minder daglicht binnenkrijgt.

 

Er is nog wat tijd over! Dus de rand van de vloer wordt afgetekend... Tom zaagt de vloer mooooi rond, OSB met de zaag, de balken met de kettingzaag.

 Crowncover erover, plastic beneden om de vloer te beschermen tegen de regen et voilà, yurt staat!